Οξυμμένα αισθητήρια

Εχουν ως κοινό στοιχείο την αδιαπραγμάτευτη αγάπη τους για το άρωμα και την πίστη πως κάνουν την καλύτερη δουλειά του κόσμου. Ο λόγος για τους αρωματοποιούς που θα συζητάμε στο μέλλον.

Οι περισσότεροι είναι κάτω των 40, μαθήτευσαν στα 90’s, δημιούργησαν το πρώτο τους άρωμα μόλις την τελευταία δεκαετία και χαρακτηρίζονται ως «πολλά υποσχόμενοι». Η Γαλλορωσίδα Calice Becker, πριν κλείσει τα 30, έγινε talk of the town με την πρώτη δημιουργία της, το J’Adore του Dior το 1999. Τα εξαιρετικά Secret Obsession του Calvin Klein και Lola του Marc Jacobs επιβεβαιώνουν πως το ταλέντο της ωριμάζει με τον χρόνο. Οπως και της Domitille Bertier, η οποία ξεκίνησε ως εκπαιδευόμενη το 1994 και μόλις το 2007 προβιβάστηκε σε senior αρωματοποιό. Από τότε, οι δημιουργίες της περιλαμβάνουν μεγάλες εμπορικές επιτυχίες όπως το Burberry The Beat for Men και το John Richmond for Men, ενώ το πολυαναμενόμενο ανδρικό Midnight In Paris του οίκου Van Cleef & Arpels θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η Daphne Bugey υπέγραψε το πρώτο της άρωμα MaxMara για τον ομώνυμο οίκο το 2004 και από τότε δεν έχει σταματήσει να δημιουργεί. Στο portfolio της φιγουράρει, μεταξύ άλλων, το υπέροχο Kenzo Amour, που κυκλοφόρησε το 2006, και η parfum εκδοχή δύο χρόνια αργότερα αλλά και το πολυαναμενόμενο -μετά το L’Eau- νέο άρωμα του Issey Miyake, το A Scent by Issey Miyake το 2009. Εξίσου φρέσκος στο επάγγελμα και ο Bruno Jovanovich. Είναι ταχύτατα ανερχόμενος και από τους νεότερους σε ηλικία -μετράει λιγότερο από 5 χρόνια ως αυτόνομος δημιουργός- κι όμως έχει προλάβει να υπογράψει μεγάλες επιτυχίες όπως το Idole d’Armani και το Force της Biotherm. Ο Antoine Maisondieu, πάλι, αποτελεί μια ειδική περίπτωση, αφού άφησε μια καριέρα δικηγόρου για να καθίσει ξανά στα θρανία και να σπουδάσει το άρωμα. Στις δημιουργίες του συγκαταλέγονται τα Burberry Brit και London και τα πιο πολλά αρώματα του hip brand Etat Libre d’Orange. Δημιουργός μιας σειράς εξαιρετικών αρωμάτων για niche brands (Parfums DelRae, Divine), ο Yann Vasnier δίνει κάτι από το ταλέντο του και στο ευρύ κοινό, με πραγματικά όμορφες δημιουργίες, όπως το φετινό ανδρικό Bang για τον Marc Jacobs. Η τελευταία αναφορά ανήκει δικαιωματικά στον Thierry Wasser. Από μαθητευόμενος στον οίκο Givaudan το 1993, ο κομψός Ελβετός έμελλε να αναλάβει το 2008 μία από τις πλέον επίζηλες θέσεις στον χώρο της αρωματοποιίας, αυτή του βασικού αρωματοποιού του οίκου Guerlain. Το Idylle του 2009 είναι η πρώτη εξολοκλήρου δική του δημιουργία. Λίγο νωρίτερα, είχε υπογράψει ένα από τα πιο επιτυχημένα σύγχρονα γυναικεία αρώματα: Το Hypnose, της Lancome το 2005.
Η Alexandra Balahoutis, ελληνικής καταγωγής, ιδρύτρια και δημιουργός της Strange Invisible Perfumes, αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση την τελευταία δεκαετία, αφού τα αρώματά της παρασκευάζονται αποκλειστικά με φυσικές πρώτες ύλες. Η εταιρεία δημιουργήθηκε το 2000 και διαθέτει 22 pure perfumes και 14 eau de parfums, ανάμεσά τους και το limited edition Essence of IX, που περιέχει οργανική αλκοόλη σταφυλιού.
Πλάι στους παραπάνω ανερχόμενους δημιουργούς, υπάρχουν και ορισμένοι άλλοι οι οποίοι, αν και δεν ανήκουν αυστηρά στον χώρο των αρωματοποιών, το στίγμα τους είναι τόσο ισχυρό που υπερισχύει της τυπικής δημιουργίας. Η Aerin Lauder, εγγονή της Estee Lauder, αντιπρόεδρος και δημιουργική διευθύντρια του οίκου, έχει δώσει νέα πνοή στη μάρκα, ανανεώνοντας, μεταξύ άλλων, τη συλλογή Private Collection. Τονίζοντας ακόμα περισσότερο τον niche χαρακτήρα της, δημιούργησε νέα αρώματα, βασισμένα στις προσωπικές της μνήμες και στην παράδοση του οίκου: Tuberose Gardenia, Amber Ylang-Ylang και Jasmine White Moss. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Tom Ford, ο πολυτάλαντος σχεδιαστής, με 27 αρώματα στο ενεργητικό του (17 εκ των οποίων στη niche συλλογή Private Blend) έχει καταφέρει να αφήσει το στίγμα του, υποβιβάζοντας τους αρωματοποιούς στον ρόλο των απλών διεκπεραιωτών. Αποκορύφωμα, το Grey Vetiver, το οποίο όχι μόνο σχεδίασε ώς την τελευταία του λεπτομέρεια, αλλά πρωταγωνιστεί ο ίδιος και στη διαφημιστική του καμπάνια.

• Η Aerin lauder, εγγονή της μυθικής Estee, είναι η δημιουργός του Jasmine White Moss, το οποίο βασίστηκε σε μια ξεχασμένη φόρμουλα