Οταν ανακαλύφθηκε η τρύπα των εκατομμυρίων στο ταμείο του Δήμου Θεσσαλονίκης, ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος φόρεσε το παλαιοκομματικό κουστούμι του και άρχισε να το σκίζει δημοσίως. Απάντησε με φωνές και αγωγές στις κατηγορίες, κατάφερε μάλιστα να σύρει στα δικαστήρια τον Γιάννη Μπουτάρη, από τον οποίο και απέσπασε δήλωση συγγνώμης και αποκατάστασης. Κοινώς είπε κάτι, επέδειξε κάποια στοιχειώδη αντανακλαστικά.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης συμπεριφέρεται σαν να περπατάει στη βροχή με ομπρέλα και walkman. Από το...ριφιφί στο δημαρχείο μέχρι τους υπαινιγμούς για τον πλουτισμό στενών συνεργατών του, ο πρώην δήμαρχος έχει ιδανικές ευκαιρίες για να μιλήσει και να αποθέσει τον πολιτικό του βίο στην ιστορία προς απόδοση υστεροφημίας. Δεν το πράττει διότι, απλούστατα, έτσι παραμένει συνεπής με τα εγχώρια πολιτικά ήθη.
Η συμπεριφορά δεν έχει υιοθετηθεί μόνο από τον Κώστα Καραμανλή, τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και άλλοι. Ο πολιτικός άνδρας σιωπά. Η σιωπή υπαινίσσεται στάση απαξίας απέναντι στις μομφές και στα υπονοούμενα. Ο πολιτικός περιμένει να τον δικαιώσει η ιστορία. Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει συχνά επειδή οι διάδοχοι του αποδεικνύονται χειρότεροι από τον ίδιο. Ο απερχόμενος άρχοντας δεν ομιλεί, αισθάνεται ότι δεν οφείλει απαντήσεις. Εκτός και αν κάνει χρήση του τόσο γνωστού μας «You have the right to remain silent. Anything you say can and will be used against you in a court of law.»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου